Plastische krimp
(Plastic shrinkage)Wanneer de verdamping van water aan het specieoppervlak groter is dan de (interne) watertoevoer kan de nog plastische betonspecie gaan krimpen; dit verschijnsel heet plastische krimp en kan ernstige scheurvorming veroorzaken
Nadere omschrijving
Plastische krimp ontstaat vaak door externe factoren: een lage luchtvochtigheid, temperatuurverschillen tussen betonspecie en omringende lucht, wind. Kortom, voortijdige uitdroging van het nog verse beton. Plastische krimp treedt altijd op in de eerste uren na het storten en verdichten.
betonsamenstelling
Vaak wordt niet onderkend dat naast de verhardingsomstandigheden ook de betonsamenstelling een grote invloed kan hebben op het risico van plastische krimp. Dit risico is het grootst bij zeer stabiele mengsels. Vaak zijn dit mengsels waarin veel grondstoffen voorkomen met een hoog specifiek oppervlak, dus met een groot watervasthoudend vermogen. Voorbeelden zijn beton met hoge sterkte (met veel cement en silica fume), zelfverdichtend beton (met een hoog aandeel fijne vulstof) en colloïdaal beton met speciale colloïdale hulpstoffen.
In deze species is nauwelijks intern vochttransport mogelijk waardoor ze zeer gevoelig zijn voor uitdroging.
Herkenbaarheid plastische scheurvorming
Plastische scheurvorming is herkenbaar aan een onregelmatig scheurenpatroon of soms meerdere parallel lopende scheuren in het bovenvlak van vers gestort beton.
Randen van de scheuren zijn rafelig. De lengte van de scheuren is variabel; van enkele decimeters tot wel enkele meters. De diepte vaak niet meer dan enkele centimeters. Scheuren worden niet ingeleid door de vorm van de constructie.
Plastische scheuren kunnen direct na het ontstaan nog worden dichtgeschuurd. Hierbij moet uiteraard worden voorkomen dat de scheuren alleen optisch worden gedicht en het dieper gelegen deel van de scheur achterblijft.