TOC

(total organic carbon)

het gehalte organische koolstof 

Nadere omschrijving

De chemie maakt onderscheid in organische en anorganische koolstofverbindingen (zie ook gloeiverlies).

Kalksteenmeel en sommige andere vulstoffen kunnen organische koolstofverbindingen voorkomen die een negatieve invloed kunnen hebben op de vorst-dooizoutbestandheid.

Organische verbindingen zijn verbindingen die koolstof- en waterstofatomen bevatten. De term organisch stamt uit de tijd (voor circa 1830) dat deze moleculen alleen uit levende wezens (organismen) bekend waren.

Organische koolstofverbindingen kunnen met name een negatieve invloed hebben op de vorstbestandheid. Omdat de bepaling van het zogenoemde gloeiverlies niet de juiste informatie levert over de aanwezigheid van deze bestanddelen, is een speciale proef ontwikkeld om het gehalte organische koolstof (Total Organic Carbon) te kunnen meten. Deze proef is beschreven in de norm en 13639.

Bij deze TOC-proef wordt aan het monster vulstof eerst (fosfor)zuur toegevoegd om al het anorganisch koolstof (carbonaat) om te zetten in CO2 dat verder niet wordt gemeten. Vervolgens wordt het restant monster bij 100 ºC (kokende oplossing) met een sterke oxidator behandeld, waarbij het organisch koolstof wordt omgezet in CO2. Dit CO2 (gas) wordt verderop in het meetsysteem geadsorbeerd met natronloog. Uit deze gewichtstoename wordt het organisch koolstofgehalte (TOC) berekend.

Normen/aanbevelingen/literatuur

  • NEN-EN 206, Beton + NEN 8005, Nederlandse invulling van NEN-EN 206, Beton

  • NEN-EN 1992 Eurocode 2, Ontwerp en berekening van betonconstructies

  • NEN-EN 196-2, Beproevingsmethoden voor cement - Chemische analyse van cement

  • NEN-EN 13639, Bepaling van het totale gehalte aan organische koolstof in kalksteen

  • BRL 1804, Vulstof voor toepassing in beton en mortel

Geplaatst op vrij. 10 jan. 2020Laatst aangepast op vrij. 17 jan. 2020